Pudle istnieją już od co najmniej 400 lat, jednak do dziś nie do końca można określić ich pochodzenie. Uważane są za rasę francuską. W XV wieku były towarzyszami arystokratów na dworach szlacheckich. Krążą także pogłoski, że pochodzą z Niemiec lub Hiszpanii. Z pewnością jednak są rasą europejską. Rasa ta stała u boku m.in. Ludwika van Beethovena czy Zygmunta Starego. Król Polski został uwieczniony z pudlem na obrazie Jana Matejki pt.: „Zawieszenie Dzwonu Zygmunta”.


W XVIII wieku psy te były używane jako myśliwskie do aportowania ptactwa wodnego. Nazwa pudel najprawdopodobniej wywodzi się od niemieckiego słowa „pudden”, co oznacza pluskanie się w wodzie. Gdy tylko pudel trafił na dwór królewski Ludwika XV, od razu stał się ulubieńcem wszystkich. Zaczął również bywać na salonach. Dzięki wdziękowi i inteligencji przyciągnął ludzi z cyrku, gdzie podbijał serca widzów. Psy tej rasy to doskonali tropiciele – we wcześniejszych latach były używane do poszukiwania trufli. Pudle stały się bardzo popularne w latach 70-tych, jednak w późniejszych czasach zostały wyparte przez inne rasy. Obecnie pudle ponownie powracają do łask, doceniono ich budowę i bardzo towarzyskie usposobienie. Psy tej rasy nie powodują uczuleń, dlatego też świetnie nadają się dla alergików.

 

Jak wygląda pudel?

Hodowcy rozróżniają cztery odmiany pudli: duże, średnie, miniaturowe i toy. Aby określić rasę naszego pupila ważne są jego wymiary i waga:

  • Pudel duży - od 45 - 62 cm i waży 18 - 22 kg,
  • Pudel średni -  od 35 - 45 cm i waży 10 - 14 kg,
  • Pudel miniaturowy - od 25 - 28 cm i waży 4 - 7 kg,
  • Pudel toy - najmniejsza wersja pudla osiągająca wysokość od 24 - 28 cm i ważąca
     3 - 4 kg.

Wszystkie odmiany posiadają takie same cechy anatomiczne, różnią się wyłącznie gęstością kłębków sierści. Pudle charakteryzują się bardzo długą kufą. Powinna być ona w proporcji 9/10 długości czaszki. Głowa jest długa i proporcjonalna do tułowia, nie powinna być zbyt delikatna, ani też masywna. Brązowe oczy mają kształt migdałów i są szeroko rozstawione. Ich uszy są długie i zwisające wzdłuż policzków, osadzone na wysokości oczu lub niżej. Grzbiet nosa jest idealnie prosty.

Szyja jest mocna i łukowata poniżej karku, a grzbiet krótki i prosty. Klatka piersiowa jest głęboka i stosunkowo szeroka, lędźwie krótkie i dobrze umięśnione. Ogon jest wysoko osadzony, a po strzyżeniu bardzo często przypomina pompon.

Ich sierść jest bardzo obfita, miękka i wełnista, ale jednocześnie bardzo elastyczna i sprężysta. Włosie jest kręcone, o wełnistej strukturze. Ma tendencję do filcowania, więc wymaga regularnej pielęgnacji. Warto strzyc go krótko, wówczas sierść nie będzie wymagała bardzo częstego czesania. Podszerstek jest zdecydowanie dłuższy niż włos okrywowy, może występować w dwóch typach: lokowaty i sznurowaty. Umaszczenie pudli jest zawsze jednolite i występuje w kolorach: białym, czarnym, srebrnym, brązowym lub morelowym.

 

 

Jaki charakter ma pudel? 

Istnieje powszechne stwierdzenie, że pudle są „francuskimi pieskami” i nie grzeszą inteligencją. Jednak jest to nieprawda. Są nieprzeciętnie inteligentne. Na liście najinteligentniejszych psów lokują się na drugim miejscu. Bardzo szybko się uczą. Rasa ta charakteryzuje się niesamowitą wiernością i przywiązaniem do właściciela. Pudel to idealny pies dla rodzin: jest przyjazny i towarzyski, wprowadza wiele radości do domu. Bardzo przywiązuje się do swojego właściciela. Mógłby spędzać z nim cały dzień. Rasa ta jest bardzo uczuciowa, lubi się przytulać. Pudel z natury jest bardzo wesoły. Kocha ruch, zabawę, świeże powietrze, a także osobę, z którą może się bawić. Najbardziej stonowane i spokojne są duże pudle, natomiast miniaturki są ciekawskie i hałaśliwe. Rasa ta nie ma żadnych szczególnych wymagań odnośnie miejsca, w którym mieszka. Nadaje się do każdych warunków mieszkaniowych. Te czworonogi to psy dla każdego, są łatwe w hodowli i wychowaniu. Mają także przyjazne nastawienie do innych zwierząt domowych. Należy jednak pamiętać, że potrafią być zazdrośnikami, o czym z pewnością Cię poinformują.

 

Pudle w Polsce Ciężko oszacować, kiedy ta rasa zawitała w Polsce. Pierwszym polskim pudlem, o którym są jakiekolwiek informacje jest Bielik, należący do króla Zygmunta Starego.


Jaką karmę wybrać, aby zapewnić pupilowi wszystkie niezbędne składniki?

 

Żywienie pudla

Pudle mogą być żywione, podobnie jak inne rasy, dobrej jakości suchą i mokrą karmą lub pokarmem przygotowanym w domu.

Dieta psa powinna składać się z pokarmu mięsnego i roślinnego, a także posiadać wszystkie substancje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Podstawą żywienia powinno być przede wszystkim mięso.

Bardzo dobrym wyborem jest podawanie psu gotowych karm. Gwarantują one optymalną ilość substancji odżywczych dla Twojego pupila. Przy wyborze gotowych karm, warto zwracać uwagę na skład, aby był jak najbardziej wartościowy. Najlepszym pomysłem przed zakupem jest zasięgnięcie porady weterynarza. Z pewnością pomoże w doborze najlepszej karmy. Zawsze trzeba pamiętać, aby dostosować karmę i jej ilość do wieku psa. 

Pamiętaj, aby ilość karmy była zawsze dostosowana do wielkości psa. Pupila wystarczy karmić małymi porcjami dwa razy dziennie. 

 

Trenowanie

Pudel łatwo i szybko uczy się posłuszeństwa. Również bardzo chętnie współpracuje z człowiekiem. Z wychowaniem pudla poradzi sobie każdy, nawet początkujący właściciel, oczywiście pod warunkiem, że będzie konsekwentny. Niektóre pudle potrafią być samowolne lub zbyt aktywne, jednak przeciętny pies nie powinien sprawiać specjalnych problemów w wychowaniu. Powinien wiedzieć, że należy słuchać wszystkich domowników, natomiast z dziećmi uczestniczyć w zabawach. Bardzo ważne jest, aby pies został szybko przyzwyczajony do smyczy i obroży, aby po pierwszych szczepieniach zacząć wychodzić z nim na spacery. Do piątego miesiąca powinien zapoznać się już z otoczeniem, potem wystarczy dalej uczyć go i wymagać posłuszeństwa oraz dyscypliny. Podczas pracy z nim należy zachować cierpliwość, delikatność, wyrozumiałość, a przede wszystkim konsekwentność i stanowczość. Niedopuszczalne jest stosowanie jakiegokolwiek przymusu fizycznego.

Obecnie duże pudle są bardzo często wykorzystywane do ratownictwa lub pomocy niewidomym.

 

Zdrowie

Pudle są zdrową i długowieczną rasą. Mogą dożyć w dobrych warunkach nawet do 17 lat. Najmniej problemów ze zdrowiem mają średnie i duże pudle, natomiast więcej schorzeń dopada miniaturowe pieski.

U dużych pudli zdarza się dysplazja stawów biodrowych oraz zagrażający życiu skręt żołądka. Aby ograniczyć możliwość wystąpienia tej choroby powinniśmy zapewnić psu całkowity spokój co najmniej godzinę po posiłku. Jeżeli chodzi o oczy, to najczęściej spotykanymi chorobami są postępujący zanik siatkówki, zaćma i wrodzone zwichnięcie soczewki. Częstą chorobą skóry jest zapalenie gruczołów łojowych. Objawia się ono łysieniem w okolicach kufy, uszu i szyi, a także tłustą skórą i włosami. Kolejnym zaburzeniem jest cukrzyca, która polega na niedoborze produkcji insuliny przez trzustkę. Występuje głównie u psów w średnim i w podeszłym wieku. Do innych chorób występujących u tej rasy zaliczamy:

  • padaczka idiopatyczna - padaczka objawiająca się drgawkami,
  • choroba LeggCalve - Perthes’a - aseptyczna martwica główki kości udowej,
  • choroba von Willebranda - dziedziczne zaburzenie krzepliwości krwi,
  • choroba Cushinga - czyli nadczynność kory nadnerczy,
  • zapalenie dziąseł lub ucha.
 

Podsumowanie

Pudel to rasa właściwie dla każdego - oferuje ona duży wybór, jeśli chodzi o wielkość, czy usposobienie psa. Są to psy, które potrafią odnaleźć się w każdych warunkach. Najważniejsi są dla nich kochający ludzie. W zależności od wielkości mają różny temperament: najspokojniejsze są duże, a najbardziej aktywne i skłonne do psot i zabaw to miniaturki. Duży pudel to doskonały pies do towarzystwa dla tych, którzy chcą mieć w domu większego psa. Pies ten ma temperament, jest dość pobudliwy, ale nie gryzie i nie jest agresywny. Dużego pupila można z powodzeniem szkolić, również do pracy węchowej. Wszystkie pudle charakteryzują się nieprzeciętną inteligencją, a ich szkolenie jest prawdziwą przyjemnością.

Pudle nie linieją i są idealną rasą dla alergików. Należy jednak pamiętać, że ich sierść wymaga starannej pielęgnacji, która zajmuje sporo czasu, a jeśli nie chcemy zajmować się tym sami, również nieco pieniędzy.